เป้าหมายการพัฒนา ที่ยั่งยืน (1)

วิฑูรย์ สิมะโชคดี

เป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืนของสหประชาชาติ (Sustainable Development Goals-SDGs) เป็นเป้าหมายที่องค์การสหประชาชาติได้กำหนดให้ทุกประเทศที่เป็นสมาชิกได้ดำเนินการ เพื่อให้บรรลุเป้าหมายภายในปี ค.ศ. 2030 โดยมีวัตถุประสงค์หลักเพื่อให้ทุกภาคส่วนในประเทศสมาชิกได้มีเป้าหมายร่วมกัน ในการขจัดความยากจนที่รากเหง้าของปัญหา รวมทั้งปรับวิถีในการดำรงชีวิตของประชาชนสู่ความยั่งยืน เพื่อประโยชน์ของคนรุ่นต่อๆ ไป

เป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน (Sustainable Development Goals หรือ SDGs) เป็นเป้าหมายของการพัฒนาตั้งแต่ปี 2015-2030 โดยมีการตั้งเป้าหมายไว้ 17 เป้าหมาย คือ 1.ขจัดความยากจน (No poverty) 2.ขจัดความหิวโหย (Zero hunger) 3.การมีสุขภาพและความเป็นอยู่ ที่ดี (Good health and well-being)

4.การศึกษาที่เท่าเทียม (Quality education) 5.ความเท่าเทียม ทางเพศ (Gender equality) 6.การจัดการน้ำและสุขาภิบาล (Clean water and sanitation) 7.พลังงานสะอาดที่ทุกคนเข้าถึงได้ (Affordable and clean energy) 8.การจ้างงานที่มีคุณค่าและการเติบโตทางเศรษฐกิจ (Decent work and economic growth)

9.อุตสาหกรรมนวัตกรรม โครงสร้างพื้นฐาน (Industry innovation and infrastructure) 10.ลดความเหลื่อมล้ำ (Reduced inequalities) 11.เมืองและถิ่นฐานมนุษย์อย่างยั่งยืน (Sustainable cities and communities) 12.แผนการบริโภคและการผลิตที่ยั่งยืน (Responsible consumption and production) 13.การรับมือการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ (Climate action)

14.การใช้ประโยชน์จากมหาสมุทรและทรัพยากรทางทะเล (Life below water) 15.การใช้ประโยชน์จากระบบนิเวศทางบก (Life on land) 16.สังคมสงบสุข ยุติธรรม ไม่แบ่งแยก (Peace, justice and strong institutions) และ 17.ความร่วมมือเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน (Partnerships for the goals)

การที่แต่ละประเทศจะบรรลุการพัฒนาสู่เป้าหมายดังกล่าวได้นั้น ทุกภาคส่วนคือ ภาครัฐราชการ ภาคธุรกิจอุตสาหกรรม และสถาบันการศึกษาในแต่ละประเทศจะเป็นปัจจัยที่สำคัญในการร่วมกันปรับเปลี่ยนวิธีคิด และพัฒนาวิธีดำเนินการสู่ความยั่งยืน คือ การทำให้เกิดการพัฒนาทางเศรษฐกิจ สังคม และสิ่งแวดล้อมอย่างสมดุล

ในการพัฒนาภาคอุตสาหกรรมของประเทศไทยตามแนวทางของการพัฒนาที่ยั่งยืน จึงจำเป็นต้องสร้างความเข้าใจ และจิตสำนึก ตลอดจนการสนับสนุนจากภาครัฐและประชาสังคม เพื่อให้การพัฒนาอุตสาหกรรมมีความสมดุลทั้งในด้านการผลิตที่มีประสิทธิภาพควบคู่ไปกับการพัฒนาสังคมและ สิ่งแวดล้อม เพื่อไม่ให้เป็นการสร้างภาระให้คนรุ่นหลังต้องมาแบกรับผลลัพธ์ทางเศรษฐกิจ สังคม และสิ่งแวดล้อมของคนในรุ่นปัจจุบัน หรือเป็นการตัดโอกาสของคนรุ่นต่อๆ ไปที่จะได้ใช้ประโยชน์จากทรัพยากรต่างๆ

ในการนี้แต่ละหน่วยงานจะไม่สามารถดำเนินการเพื่อบรรลุเป้าหมายดังกล่าวได้โดยลำพัง แต่จำเป็นต้องร่วมมือกับหน่วยงาน และองค์กรอื่นๆ ด้วยทั้งในภาคธุรกิจอุตสาหกรรมและในภาคสังคม รวมทั้งสถาบันอุดมศึกษา ตลอดจนชุมชม และสังคมโดยใช้การพัฒนาความรู้และการแลกเปลี่ยนความรู้เป็นฐานในการขับเคลื่อนสู่เป้าหมาย

อาทิตย์หน้า ผมจะนำรายงานเรื่อง "การพัฒนาธุรกิจและอุตสาหกรรมไทยสู่เป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืนของสหประชาชาติ" ของหลักสูตร "นักบริหารระดับสูงด้านการพัฒนาธุรกิจอุตสาหกรรมและการลงทุน" (วธอ.) รุ่นที่ 4 ที่ศึกษาด้วยกรณีตัวอย่าง มานำเสนอเพราะเห็นว่ามีประโยชน์ ครับผม !