ข้าวซอยเมียนมา
พูดถึงอาหารเส้นๆ ถ้าเป็นบ้านเราก็ต้องเป็นก๋วยเตี๋ยว จีนก็ต้องเป็นหมี่ เวียดนามต้องเป็นเฝอ ญี่ปุ่นก็ต้องเป็นราเมน หรือฝรั่งอิตาลีก็ต้องเป็นสปาเกตตี แต่ถ้าเป็นเมียนมาก็ต้องข้าวซอยถ้าจะออกเสียงให้ถูก ต้องออกเสียง “เข่าซ้อย” เข้าใจว่าอิทธิพลการกินข้าวซอยที่เมียนมานั้นได้มาจากจีนกับคนไต จึงได้ออกเสียงเป็นภาษาไต หรือไทยใหญ่ครับ แต่ก็มีที่ไม่เรียกข้าวซอย เรียกเป็นอย่างอื่นเช่นกัน
พูดถึงอาหารเส้นๆ ถ้าเป็นบ้านเราก็ต้องเป็นก๋วยเตี๋ยว จีนก็ต้องเป็นหมี่ เวียดนามต้องเป็นเฝอ ญี่ปุ่นก็ต้องเป็นราเมน หรือฝรั่งอิตาลีก็ต้องเป็นสปาเกตตี แต่ถ้าเป็นเมียนมาก็ต้องข้าวซอยถ้าจะออกเสียงให้ถูก ต้องออกเสียง “เข่าซ้อย” เข้าใจว่าอิทธิพลการกินข้าวซอยที่เมียนมานั้นได้มาจากจีนกับคนไต จึงได้ออกเสียงเป็นภาษาไต หรือไทยใหญ่ครับ แต่ก็มีที่ไม่เรียกข้าวซอย เรียกเป็นอย่างอื่นเช่นกัน
เอาที่เรียกว่าข้าวซอยก่อนนะครับ เริ่มจากที่มีชื่อเสียงก่อน “อูนุข้าวซอย” อันนี้จะเป็นข้าวซอยน้ำกะทิ ที่ออกจะคล้ายๆ ข้าวซอยเชียงใหม่บ้านเรา แต่อูนุข้าวซอยที่เมียนมา เนื้อจะเป็นไก่เป็นส่วนมาก แต่ใส่น้อยๆ ใส่ไข่ต้ม น้ำที่เข้มข้นจะเป็นการนำเอาถั่วชนิดหนึ่ง (แปฉาน) มาต้มแล้วตำใส่ รสชาติจะออกมันๆ เผ็ดนิดๆ ครับ ถ้าอยู่เมียนมานานๆ ก็จะอร่อยดี “ซี่เจียะข้าวซอย” จะเป็นเหมือนหมี่ผัดหรือหมี่คลุกน้ำขลุกขลิก ใส่เนื้อสัตว์ประเภทหมู ไก่ ทานเหมือนทานบะหมี่แห้ง แต่รสชาติไม่เหมือน เวลาทานเขาไม่มีเครื่องปรุงให้
“เฉี่ยมข้าวซอย” อันนี้ผมเคยเขียนเล่าในบทความรัฐฉานมาแล้วครับ ชามนี้จะออกรสเผ็ด หมูจะเป็นหมูสับ น้ำแกงไม่มีกะทิ ทานกับผักกาดดองและแคบหมูหรือหนังปอง (หนังวัวทอดเหมือนแคบหมู) “ข้าวซอยโตะ” อันนี้เหมือนยำข้าวซอยครับ ใส่แตงกวา กะหล่ำปลี ทำฝอยๆ ใส่ ผสมกับมันฝรั่งต้มเปื่อยๆ แล้วสับใส่ ใส่เครื่องปรุงประเภทน้ำมันกระเทียมเจียวผสมขมิ้น สีจะออกเหลืองๆ ใส่เยอะๆ น้ำปลา พริกเจียว รสชาติจะเผ็ดไม่มาก
“นานจีโตะ” เป็นอาหารชื่อดังของมัณฑะเลย์ เส้นจะเหมือนเส้นหมี่ใหญ่ๆ หรือเส้นขนมจีนยูนนาน จะเหนียวกว่าขนมจีนบ้านเราเขาจะทานแห้งๆ ใส่แป้งถั่วบด เนื้อไก่ต้มฉีกเป็นเส้นๆ เครื่องปรุงก็จะเป็นน้ำมันขมิ้น กระเทียมเจียว เกลือ พริกป่น ผสมๆ “กาจีไกล้”ผัดหมี่เปลียก (มะลิด) จะเป็นคล้ายๆ ผัดไทย ใช้เส้นเล็กผัดกับถั่วงอกต้นหอม กุ้งแห้ง กุ้งสด แปเปรียว (ถั่วต้ม) การผัดเขาจะใช้ตะหลิวกับกรรไกรมาผัด กรรไกรถ้าเป็นภาษาเมียนมาเรียกว่า “กาจี” ส่วน “ไกล้”แปลว่า ตัด เวลาผัดจะผัดไปใช้กรรไกรตัดไป เขาจึงเรียกว่า “กาจีไกล้”ครับ
สุดท้ายที่จะพูดถึงคือ “เจะโอ” อันนี้เป็นก๋วยเตี๋ยวเมียนมาเลยครับ แต่ที่นี่จะมีเส้นสองชนิดคือ เส้นหมี่ขาวกับเส้นใหญ่ เส้นหมี่ขาวเรียกว่า “จาสั่น” เส้นใหญ่เรียกว่า “สั่นเปีย” มีทั้งน้ำและแห้ง เครื่องปรุงมีไม่ค่อยมาก มีพริกน้ำส้ม ซอสศรีราชา ซีอิ๊ว เพราะเขาปรุงมาแล้ว อันนี้ถูกปากคนไทยที่สุด ปัจจุบันมีร้านที่เป็นเรื่องเป็นราว สามารถพาแขกไปทานได้ คือร้าน “YKKO” ผมไม่ได้มีอะไรกับทางร้านนะครับ ไว้ต้องไปขอบัตรสมาชิกพิเศษในฐานะที่โฆษณาให้ฟรีแล้วละครับ