ฎีกาคดีแพ่ง

มีผลบังคับใช้ตั้งแต่วันที่ 1 ธ.ค. 2558 สำหรับ “ข้อกำหนดของประธานศาลฎีกาว่าด้วยการขออนุญาตฎีกาในคดีแพ่ง พ.ศ. 2558” ซึ่งกำหนดขั้นตอนการยื่นคำร้องฎีกาในคดีแพ่ง

สำหรับขั้นตอนการขออนุญาตฎีกา ให้ผู้ร้องยื่นคำร้องต่อ “ศาลชั้นต้น” โดยต้องแสดง (1) ปัญหาข้อเท็จจริงหรือปัญหาข้อกฎหมายที่ขออนุญาตฎีกาโดยชัดแจ้ง และ (2) ปัญหาที่ขออนุญาตฎีกานั้นเป็นปัญหาสำคัญดังที่บัญญัติไว้ในมาตรา 249 หรือในข้อกำหนดนี้ ซึ่งศาลฎีกาควรรับวินิจฉัย

จากนั้นให้ผู้ร้องยื่นคำร้องพร้อมกับคำฟ้องฎีกา โดยให้ศาลชั้นต้นมีอำนาจตรวจคำร้องและคำฟ้องฎีกา เมื่อตรวจคำร้องและคำฟ้องฎีกาแล้ว ให้ศาลชั้นต้นรีบส่งสำเนาคำร้องและคำฟ้องฎีกานั้นให้คู่ความอีกฝ่าย แล้วส่งคำร้องพร้อมคำฟ้องฎีกาและสำนวนความไปยังศาลฎีกาโดยเร็ว โดยไม่จำเป็นต้องรอคำคัดค้านของคู่ความฝ่ายนั้น

แต่หากคู่ความอีกฝ่ายได้ยื่นคำร้องขออนุญาตฎีกาด้วย ให้ศาลชั้นต้นดำเนินการเกี่ยวแก่คำร้องดังกล่าวให้เสร็จสิ้นเสียก่อน แล้วจึงส่งคำร้องและคำฟ้องฎีกาของคู่ความทุกฝ่ายไปยังศาลฎีกาในคราวเดียวกัน และหากมีการยื่นคำคัดค้านภายหลัง ก็ให้ส่งคำคัดค้านนั้นไปยังศาลฎีกาเพื่อประกอบการพิจารณาวินิจฉัยด้วย

ส่วนกรณีที่มีการยื่นคำร้องขอทุเลาการบังคับคดีในระหว่างฎีกา ให้ศาลชั้นต้นรีบส่งคำร้องนั้นไปยังศาลฎีกาเพื่อพิจารณา และห้ามมิให้มีคำสั่งอนุญาตตามคำร้องนั้น จนกว่าศาลฎีกาจะมีคำสั่งอนุญาตให้ฎีกา แต่จะไม่กระทบถึงอำนาจในการสั่งงดการบังคับคดีหรือถอนการบังคับคดีตามที่บัญญัติไว้ในประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง

นอกจากนี้ ข้อกำหนดยังกำหนดวิธีการพิจารณาวินิจฉัยคำร้อง การรับฎีกาและการแก้ฎีกาด้วย เช่น ให้องค์คณะผู้พิพากษาพึงพิจารณาวินิจฉัยและมีคำสั่งกรณีการฎีกาคดีแพ่งให้แล้วเสร็จภายใน 1 เดือน นับแต่วันที่ได้รับสำนวนหรือตามระเบียบของประธานศาลฎีกา ส่วนจำเลยฎีกาอาจยื่นคำแก้ฎีกาต่อศาลชั้นต้นได้ภายในกำหนด 15 วันนับแต่วันฟังคำสั่ง

สำหรับองค์คณะผู้พิพากษาที่พิจารณาสั่งอนุญาตให้ฎีกาคดีใด อาจเป็นองค์คณะผู้พิพากษาพิจารณาพิพากษาคดีนั้น