ยลญวน

ชวนไปอ่านหนังสือเกี่ยวกับเวียดนามมาแล้วหลายเล่ม วันนี้ลองมาดูการมองประเทศเพื่อนบ้านรายนี้ ผ่านมุมมองท่านทูตกันบ้าง ใน “ยลญวน เวียดนามในสายตานักการทูต” ของ พิษณุ จันทร์วิทัน เอกอัครราชทูตไทยที่ไปประจำกรุงฮานอย ประเทศเวียดนาม ในช่วงเดือน ก.ค. 2552-ธ.ค. 2553 ซึ่งผู้เขียนบอกไว้ในคำนำว่าเป็นการออกประจำการที่สั้นที่สุดตั้งแต่รับราชการในกระทรวงต่างประเทศ แต่ก็เต็มไปด้วยเหตุการณ์มากมาย และชีวิตในกรุงฮานอยก็ทำให้รู้จักเวียดนามภาคเหนือ ซึ่งมีความหลากหลายและความแตกต่างจากเวียดนามตอนกลางและภาคใต้ที่คนไทยคุ้นเคยด้วย

หนังสือเล่มนี้ฉายภาพให้เห็นเวียดนามตั้งแต่สมัยยังแยกเป็นเวียดนามเหนือและเวียดนามใต้ จนรวมกันเป็นหนึ่งเมื่อเกือบ 40 ปีที่ผ่านมา สอดแทรกชีวิตของคนในสถานทูตไทยในต่างแดน ทั้ง “ลุงกั๋น” ชาวเวียดนามที่ทำงานอยู่ในสถานทูตนานจนเหมือนเป็นคนไทยคนหนึ่ง และ “ลุงเติม” ลูกครึ่งชาวเวียดนามที่เกิดในเมืองไทย ที่สุดท้ายแม้โชคชะตาจะพัดพาให้กลับไปใช้ชีวิตที่เวียดนาม ก็ยังมีโอกาสสานสัมพันธ์และทำงานกับคนไทยมาตลอดจนถึงปัจจุบัน

นอกจากนี้ ยังทำให้คนอ่านได้รู้เรื่องราวเกี่ยวกับภาษา ธรรมเนียมความเชื่อ การเปิดพิสดาร การท่องเที่ยว เรื่อยไปจนถึงการทำธุรกิจ และการเชื่อมโยงระหว่างเวียดนามและประเทศไทย

อีกทั้งยังอาจช่วยให้คนไทยอย่างเราๆ เข้าใจเวียดนามในมุมมองที่ถูกต้องมากขึ้น อาทิ เรื่องของการเปิบพิสดารเนื้อสุนัขที่ชาวเวียดนามในบางพื้นที่นิยมกินกัน แต่อาจทำให้ชาวไทยบางคนอาจต้องหนาวๆ ร้อนๆ เพราะกลัวว่าร้านอาหารในเวียดนามจะเอาเนื้อสุนัขมาเสิร์ฟตัวเอง ซึ่งเรื่องนี้ท่านทูตบอกว่า ไม่ต้องกลัวเลย เพราะเนื้อสุนัขราคาแพง ไม่มีร้านไหนเอามาเสิร์ฟแทนเนื้อสัตว์ชนิดอื่นอย่างแน่นอน

ยลญวน ทำให้เห็นชัดเจนว่า แม้อยู่ใกล้กัน แต่เราก็อาจจะยังไม่เข้าใจกันมากนัก ขณะเดียวกันก็ตอกย้ำว่า ท่ามกลางความแตกต่าง ประเทศในอาเซียนก็มีความเหมือนอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน อยู่ที่ว่าเราอยากจะมองมุมไหน