สวัสดีปีใหม่ 2564

เราผ่านปีชวด เจ้าหนูแสนซนมาได้อย่างไรกันนี่ อาจจะเป็นคำถามที่หลายๆคนคิด เพราะปี 2563 ที่ผ่านมา เราชาวมนุษย์โลกถูกเจ้าหนูวายร้ายผีน้อย COVID-19 คุกคามเสียอ่วมอรทัยกันไปหลายประเทศ ในช่วงแรกประเทศไทยเราเอง อาจจะโชคดีกว่าอีกหลายประเทศ ที่สามารถควบคุมมันอยู่ แต่พอเข้าเดือนสุดท้ายของปี กลับต้องเจอสองช็อตใหญ่ คือที่ด่านแม่สาย-ท่าขี้เหล็ก กับที่สมุทรสาคร เราก็เดินเป๋ไปไม่เป็นเหมือนกัน เชื่อว่าทุกคนในประเทศไทยก็มีอาการเหนื่อยยากไม่แพ้กัน

ในเดือนสุดท้ายของปี 2563 ที่ผ่านมา แรกๆก็ยังดูดีอยู่หรอก แต่ช่วงท้ายๆ เหมือนนักมวยขึ้นชกยกสุดท้าย แล้วถูกหมัดเด็ดฝ่ายตรงข้ามเข้าไปแทบถูกน็อคเลยครับ ทำเอารัฐบาลต้องรีบแก้ปัญหากันยกใหญ่เลย จากเดิมที่มัวแต่ต้องยุ่งกับม็อบราษฎรเด็ก พอเจ้าวายร้ายเข้ามาเท่านั้นแหละ ม็อบเด็กที่กำลังเมามัน ก็หายไปทันตาเห็นเลย เป็นอะไรที่ชาวโลกไม่เคยพบเคยเห็นเหมือนกันครับ สนุกแบบไทยๆไปอีกแบบ ผมเชื่อว่าอาการระบาดของเชื้อโควิด จะยังคงไม่จางไปในเร็ววันนี้ ที่สำคัญที่สุดคือเศรษฐกิจของประเทศ คงจะยังต้องยืดออกไปอีกอย่างแน่นอนครับ

อย่างไรก็ตามปีฉลู วัวทองใช่ว่าจะไม่มีความหวัง ช่วงวันที่ 1 มกราคม ผมก็ได้รับข่าวจากเพื่อนๆทั้งที่เมียนมาและประเทศจีน ถึงข่าวดีที่เขาได้รับ เช่นที่เมียนมา การติดเชื้อใหม่ก็ลดลงมาเรื่อยๆอย่างมีนัยยะ เริ่มจากต้นเดือนธันวาคม 2563 ผู้ติดเชื้อทุกวันมีอยู่พันกว่ารายทุกวัน พอมาถึงวันที่ 19 ธันวาคมเป็นต้นมาถึงวันนี้ ผู้ติดเชื้อใหม่ของเมียนมา ลดลงเหลือเฉลี่ยอยู่ที่หกร้อยกว่ารายต่อวัน นี่เป็นข่าวดียอดเยี่ยมสำหรับผม เพราะจะได้เดินทางไปย่างกุ้งได้เสียที ต่อมาใกล้สิ้นปีก็ได้ข่าวว่า ชายแดนเมียนมา-จีน ทางภาคเหนือ ที่เมืองมู่เจ คนขับรถบรรทุกขนสินค้าข้ามแดนไปยังประเทศจีนด้านด่านหยุ่ยหลี่ ก็ได้รับการช่วยเหลือจากรัฐบาลจีน ช่วยให้เจ้าหน้าที่สาธารณสุขจีนฉีดวัคซีนป้องกันโควิดให้ มีจำนวน 41 คน นี่เป็นข่าวดีที่สองตามๆกันมา หวังว่าภายในต้นปีนี้ รัฐบาลเมียนมาจะได้เปิดประเทศเมียนมาให้พวกเราเข้าไปได้เสียที ซึ่งอาจจะไม่ช้าก็เร็วนะครับ

ส่วนที่ประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีน ก็ได้ข่าวว่าทางการจีนเริ่มให้ประชาชนเข้ารับการฉีดวัคซีนจากทางการแล้ว เชื่อว่าอีกไม่น่าจะเกินปลายปีนี้ คงจะสามารถผ่านพ้นสภาวะเลวร้ายนี้ไปได้ เมื่อถึงเวลานั้น ผมก็เชื่อมั่นว่าสนามบินของทุกประเทศคงกลับคืนสู่สภาพเดิมเสียที หลังจากที่ถูกปิดตายมานานเกือบปีแล้ว ตัวผมเองหลังจากวันที่ 28 กุมภาพันธ์ 2563 ซึ่งเป็นวันที่ผมนั่งเครื่องบินกลับมาจากย่างกุ้งแล้ว ก็ไม่สามารถเดินทางไปไหนได้อีกเลยครับ

ช่วงแรกแรกๆที่หยุดพักอยู่บ้าน ก็มีความรู้สึกว่า ก็ดีเหมือนกันนะ เพราะสามสิบกว่าปีมานี้ ผมไม่เคยมีเดือนไหนที่ไม่ต้องเดินทางไปต่างประเทศเลย บางเดือนต้องเดินทางมากถึงสี่ครั้งก็เคยมี ที่ไปไกลสุดก็ทวีปอเมริกาใต้ ใกล้สุดก็ประเทศ สปป.ลาว ประเทศเมียนมา ประเทศจีนที่เขตปกครองตนเองสิบสองปันนา พอได้พักการเดินทางก็เลยรู้สึกเหมือนได้พักผ่อน แต่พอหลังจากนั้นอีกสองเดือน ก็เริ่มชักจะรำคาญตัวเองที่ต้องอยู่แต่บ้านเฉยๆ แม้จะมีการทำกิจกรรมต่างๆมากมายก็ตาม ยิ่งเข้าเดือนที่สี่ ห้า หก ก็ยิ่งอึดอัดใจเป็นอย่างยิ่ง ดังนั้นพอรู้ว่ามีวัคซีนถูกคิดค้นออกมาแล้ว จึงเหมือนปลากระดี่ได้น้ำฝนยังไงยังงั้นเลยครับ รอครับรอ จะนานแค่ไหนก็รอครับ

ผมหวังว่าในปีใหม่นี้ ทุกอย่างในโลกนี้จะเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น ผมจึงใคร่ขออนุญาตใช้โอกาสอันเป็นมงคลในวาระดิถีขึ้นปีใหม่นี้ ขออาราธนาคุณพระศรีรัตนตรัย และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายในสากลโลก อีกทั้งพระคุณบารมีของศาสดาทุกๆศาสนา จงดลบันดาลให้พี่ๆเพื่อนๆ ท่านผู้ติดตามอ่านบทความทุกๆท่าน จงมีแต่ความสุข สมปรารถนาในสิ่งที่หวัง มีสุขภาพพลามั้ยแข็งแรง ตลอดกาลนานเทอญ