ธุรกิจขนส่งและยานยนต์ (4)

กริช อึ้งวิฑูรสถิตย์

การปิดตัวของธุรกิจรถยนต์ในย่างกุ้ง สะท้อนให้เห็นถึงการแห่กันทำธุรกิจ โดยไม่ได้คำนึงถึงความต้องการที่แท้จริงของตลาด หรืออีกนัยหนึ่งก็คือการทำธุรกิจตามกระแส เราเห็นตัวอย่างกันมากในที่ที่ยังไม่พัฒนา หรือแม้แต่ในบ้านเราเองเราก็มีให้เห็น ท่านลองสังเกตดูตามต่างจังหวัด พอมีคนมาตั้งซุ้มข้างถนนขายอะไร คนก็แห่กันทำตาม เช่น ขายโรตีสายไหม ก็จะตั้งกันเป็นแถว ยี่สิบสามสิบซุ้ม ขายหนูนาก็จะหนูนาๆๆๆๆ ขายสับปะรด ก็จะสับปะรดๆๆๆๆ เสร็จแล้วขายไม่ได้ก็จะมีซุ้มร้างๆๆๆๆ เป็นแถบๆ เจ๊งกันไปครับ เช่นกันกับที่เมียนมา โชว์รูมรถก็จะเปิดกันเป็นแถบๆๆ พอขายไม่ได้ก็จะปิดกันเป็นแถบๆๆ เช่นกันครับ นี่คือสัจธรรมจริงๆ

การที่ค่าเช่าที่เปิดโชว์รูมแพงมาก ผู้นำเข้าที่นี่เขาก็ฉลาดพอนำรถเข้ามาถึงท่าเรือ เขาก็ไม่ไปนำรถออกมา เพราะถ้านำออกจากท่าเรือ ไหนจะต้องจ่ายค่าภาษีเลย ไหนจะต้องนำมาจอดในโชว์รูมให้เสียค่าเช่า สู้เขาทิ้งไว้ในท่าเรือก่อนดีกว่า พอขายได้ค่อยไปนำรถออกมา เพราะกฎระเบียบการฝากสินค้าที่ท่าเรือของที่นี่ ยังไม่เข้มงวดมากนัก ดังนั้นจึงเปิดช่องให้ผู้ประกอบการนำเข้านำรถไปแช่ทิ้งไว้ ช่วงนั้นผมพาเพื่อนๆ ที่ไปดูตลาดในย่างกุ้งไปเที่ยวดูที่ท่าเรือติลาวา จะเห็นรถใหม่จอดแช่อยู่กลางแจ้งเยอะมากหลายพันคันครับ

การจราจรที่โกลาหลวุ่นวายในมหานครย่างกุ้งนั้น ทำให้การเดินทางในย่างกุ้ง จากเดิมใช้เวลาภายในย่างกุ้งไม่เกินครึ่งชั่วโมง ไม่ว่าจะไปที่ไหนก็ตาม ปรากฏว่าปัจจุบันนี้ต้องใช้เวลาเป็นชั่วโมง ดังนั้นเวลาเดินทางจากใจกลางเมืองไปสนามบิน ต้องเผื่อเวลาไว้อย่างน้อยชั่วโมงครึ่ง เมื่อเป็นเช่นนี้ รัฐบาลเต็งเส่งก่อนที่ท่านจะหมดวาระ ท่านได้ตัดสินใจให้สร้างสะพานลอยข้ามสี่แยกทีเดียว 10 แห่งพร้อมๆ กัน ช่วงระยะเวลาก่อสร้างนั้น แน่นอนว่าจราจรติดขัดอย่างมโหฬารครับ ชาวบ้านก็ด่ากันเสียงขรม แต่พอท่านลงจากตำแหน่ง หลังการเลือกตั้งที่รัฐบาลอองซานซูจีประสบชัยชนะ ชาวบ้านถึงได้เห็นผลงานที่ท่านได้สร้างไว้ที่สำคัญๆ นอกจากสะพานลอยข้ามสี่แยกแล้ว ยังมีสนามบินใหม่ที่มีใช้ในปัจจุบัน นับเป็นผลงานชั้นโบแดงของท่านเลยจริงๆ

นอกจากรถยนต์ที่เพิ่มขึ้นในมหานครแล้ว ที่เห็นมีการเปลี่ยนแปลงอย่างเห็นได้ชัดมาก ก็คือรถบัสโดยสารระหว่างเมืองครับ ในอดีตที่ผ่านมา รถโดยสารระหว่างเมืองสภาพแย่มากๆ คล้ายๆ กับรถคอกหมูก็ว่าได้ หรือถ้าจะเปรียบเทียบก็น้องๆ รถเมล์แดงในอดีตของเรา แต่หลังจากที่ได้เปิดประเทศใหม่ๆ ก็มีพ่อค้าหัวใสมองเห็นโอกาสทางการค้า เดินทางไปประเทศจีน นำเข้ารถบัสโดยสารชุดแรกๆ เข้ามาสู่ตลาดขนส่งผู้โดยสาร สายแรกคือสายย่างกุ้ง-มัณฑะเลย์ ต่อมาสายอื่นๆ ก็ทยอยๆ กันเข้าสู่ตลาดมากขึ้น ทำให้ท่ารถโดยสารจากเดิมแออัดไปขนัดตา
รัฐบาลจึงได้ดำเนินการโยกย้ายสถานีรถโดยสารไปยังเขตแมงกะลาดอง ซึ่งในอดีตถือว่าอยู่ไกลมาก ปัจจุบันนับว่าอยู่ในเมืองแล้วครับ การเปลี่ยนแปลงดังกล่าวนับว่าเป็นการก้าวกระโดด เปลี่ยนโฉมใหม่ของรถโดยสารโดยสิ้นเชิง
รถระดับวีไอพีเข้ามาสู่ตลาด ผู้คนได้เดินทางอย่างมีความสะดวกมากขึ้น