อาร์ต ทริป Pomme Chan

โดย...

ทำงานอยู่ลอนดอน 10 ปี วันนี้เธอกลับบ้านมาสร้างปรากฏการณ์ใหม่ในวงการกราฟฟิกไทย ปอม-ธัชมาพรรณ จันทร์จำรัสแสง หรือที่รู้จักกันในนาม Pomme Chan อิลลัสเตรเตอร์ (Illustrator) และศิลปิน เจ้าของผลงานสุดเจ๋งอย่างโปสเตอร์นักร้องดัง เอ็ด ชีแรน (Ed Sheeran) เธอก็ออกแบบมาแล้ว แต่เบื้องหลังผลงานที่สร้างแรงบันดาลใจให้ผู้อื่น เธอสร้างแรงบันดาลใจจากการ “เดินทาง” วิธีเสาะหางานศิลป์และอัพเดทเทรนด์ไปรอบโลก

ลอนดอน 12 ปี

หลังจากจบมหาวิทยาลัยด้านการออกแบบภายในจากมหาวิทยาลัยศิลปากร เธอมีเวลาค้นหาตัวเองอยู่ปีกว่าก่อนที่จะไปเรียนต่อประเทศอังกฤษ เวลานั้นเธอรู้สึกว่าไม่ชอบสิ่งที่เรียนมาจึงเปลี่ยนสายไปหางานกราฟฟิก

“กราฟฟิกมีหลายอย่าง” ปอม กล่าว “งานอิลลัสเตรเตอร์ก็เป็นหนึ่งในกราฟฟิก ตอนเรียนอยู่อังกฤษงานที่ส่งอาจารย์เป็นงานวาดรูปเสียส่วนใหญ่ อาจารย์ก็บอกว่า เราเป็นแนววาดปอมเลยจับจุดตัวเองได้ และที่ชอบวาดก็เพราะมันเป็นความถนัดและมีความสุขที่สุด”

 

เธอเรียนกราฟฟิก 2 ปี พอจบการศึกษาก็ทำงานต่อที่ลอนดอน ในช่วงแรกเธอยังไม่ได้รับการยอมรับ แต่ไม่ใช่เพราะว่าเป็นคนไทย มันเป็นเพราะต้องทำผลงานให้เป็นที่รู้จัก เธอกล่าวว่า “มันจะมีช่วง 2-3 ปีหลังเรียนจบเป็นช่วงดิ้นรน ทุกคนหาทางมีชื่อของตัวเอง มีงานของตัวเอง ไม่ว่าคนไทยหรือฝรั่งก็ต้องวิ่งหางานเหมือนกัน”

เธอเลือกหนทาง “อิสระ” หรืองานฟรีแลนซ์ (Freelance) เป็นอาชีพ “เพราะการทำงานมันทำคนเดียว” ปอมให้เหตุผล “มันไม่มีเหตุผลให้ต้องมีบริษัทและมีลูกทีมเพราะเราเป็นอิลลัสเตรเตอร์ ประมาณ 80 เปอร์เซ็นต์ เราเป็นคนทำเอง”

อาชีพอิลลัสเตรเตอร์ที่ลอนดอนเป็นไปได้สวย แต่สุดท้ายแล้วเธอก็ตัดสินใจกลับประเทศไทยด้วยหลายสาเหตุ ทั้งเบื่อความหนาว เบื่อฝน แต่สาเหตุสำคัญคือเรื่องอนาคต

 

“ถ้ายังอยู่อังกฤษ อยู่ยังไงก็ไม่รวย อยู่ยังไงก็ซื้อบ้านไม่ได้ เพราะราคาค่าครองชีพมันแพงขึ้นเรื่อยๆ ไม่ว่าเราจะหาเงินยังไงมันก็ไม่พอ” เธอยังเพิ่มเติมว่า เพราะตอนนั้นได้ร่วมหุ้นกับเพื่อนเปิดคาเฟ่ชื่อ What If ที่กรุงเทพฯ จึงอยากกลับมาดูธุรกิจของตัวเองและอยากมีบ้านของตัวเองด้วย

อิลลัสเตรชั่น เอเยนซี

คนในอาชีพเธอต้องสังกัดเอเยนซีที่เรียกว่า อิลลัสเตรชั่น เอเยนซี เพื่อเป็นตัวแทนศิลปินซึ่งผิดกับระบบในไทยที่เธอต้องไปหาลูกค้าเอง เธอจึงจัดตั้งบริษัทอิลลัสเตรชั่นเอเยนซี ชื่อ am/pm เพื่อทำให้งานสายนี้เป็นระบบแบบสากล

เธออธิบายว่า “ทุกวันนี้ศิลปินคนไทย เวลาจะให้ดูงานยังให้ดูทางอินสตาแกรมหรือเฟซบุ๊ก แต่ระบบศิลปินที่ลอนดอนทุกคนต้องมีเว็บไซต์ มีแฟ้มสะสมผลงานเป็นเล่มๆ และมีเอเยนซีเป็นคนดูแล ช่วยทำพีอาร์ ถึงขั้นทำมาร์เก็ตติ้งให้” ระบบนี้ฟังดูเหมือนเนี้ยบ แต่เธอยืนยันว่าเป็นสิ่งที่ควรมี เพื่อป้องกันตัวศิลปินเองโดยเฉพาะเรื่องสัญญา

 

อย่างล่าสุดเธอเดินทางไปนิวยอร์กเพื่อพรีเซนต์งานต่อหน้าลูกค้า ต้องไปแบบนี้ทุกปีตามที่เอเยนซีจัดการให้ เธอเล่าให้ฟังว่า “ปอมไปพรีเซนต์พอร์ตโฟลิโอต่อหน้าครีเอทีฟ 20 คน เขาจะมานั่งฟังเราพูด ซึ่งเป็นโอกาสดีที่เราจะได้ทำโปรเจกต์ใหญ่ อย่างโปสเตอร์ที่ทำให้เอ็ด ชีแรน เป็นงานที่ปอมชอบมาก”

สำหรับการทำงานในประเทศไทยต้องใช้คอนเนกชั่นเป็นตัวช่วยสำคัญ เพราะไทยไม่มีอาร์ต บายเออร์ (Art Buyer) หรือคนหาตัวศิลปินให้ไปทำงานชิ้นนั้นๆ

อยู่ไทยแล้วดี

คนรอบตัวของเธอกังวลว่า เมื่อกลับมาเมืองไทยแล้วงานจะดีเหมือนเดิมไหม ซึ่งเธอได้พิสูจน์แล้วที่นิวยอร์กครั้งล่าสุดแถมยังมีจุดขายที่มากกว่าศิลปินคนอื่น

“ทำงานในไทยเราสามารถทำโปรดักชั่นที่เมืองนอกทำไม่ได้” เธอยกตัวอย่าง งานนีออนอาร์ตหรืองานไม้ที่เมืองนอกไม่ทำเพราะต้นทุนสูง ดังนั้นความคิดสร้างสรรค์ของเธอจึงเป็นไปได้ในทุกรูปแบบ งานอิลลัสฯ สามารถอยู่บนงานชิ้นใหญ่ซึ่งยังเป็นเรื่องแปลกใหม่ในสายตาต่างชาติ

ล่าสุดเธอได้ออกแบบลายให้หมี Bearbrick โดยนำหน้ายักษ์ ลายสักเสือเผ่น และยันต์อาจารย์หนูมาลดทอนให้กลายเป็นงานสุดเจ๋ง ซึ่งมองแวบเดียวก็รู้ว่าเป็นงานคนไทยทำ

 

กระหายงานอาร์ต

การทำงานของปอมได้รับแรงบันดาลใจส่วนใหญ่มาจากการท่องเที่ยว “ปอมไปเที่ยวเยอะมาก” เธอกล่าว “ออกเดินทางเดือนละครั้งทั้งในประเทศ ต่างประเทศ ไปดูพิพิธภัณฑ์ แกลเลอรี่ใหม่ๆ งานสตรีทอาร์ต และร้านค้าในเมืองต่างๆ”

“มันเป็นการอัพเดท ทำให้เรามีพลังมาผลิตงานใหม่ๆ” จากประสบการณ์ของเธอ เธอแนะนำ 5 สถานที่ดูงานอาร์ตที่ห้ามพลาด ได้แก่

Dia : Beacon มิวเซียมเล็กๆ นอกเมืองนิวยอร์กที่ด้านในตระการตากับผลงานเจ๋งๆ New Whitney พิพิธภัณฑ์ศิลปะแห่งใหม่ในนิวยอร์ก อัดแน่นไปด้วยงานเก่าสมัย 1850 Mori Art Museum พิพิธภัณฑ์ศิลปะในญี่ปุ่นที่มีงานดีหมุนเวียนมาจัดแสดง Tate Modern พิพิธภัณฑ์ศิลปะโมเดิร์นในลอนดอน ที่เธอถึงกับกล่าวว่าเป็นบุญมากที่ได้ดูและที่สุดท้ายในประเทศไทย แกลเลอรี่ในเดอะ แจม แฟคตอรี่ เป็นสถานที่ที่มีความเคลื่อนไหวตลอดและเป็นพื้นที่ให้ศิลปินเล็กๆ หรือศิลปินต่างชาติมาจัดแสดงงาน

“ในตอนนี้ประเทศไทยมีงานศิลปะให้ชมไม่เยอะ” เธอกล่าว “มีคนไทยพยายามทำ แต่ปอมคิดว่าอีกสัก 5 ปีนะที่ไทยจะเป็นเมืองศิลปะ”

อยากวาดรูป

ทำงานมา 10 กว่าปี แต่เธอยังไม่ประสบความสำเร็จ ปอมบอกกับตัวเองแบบนั้น เพราะเธอยังต้องพัฒนา ต้องเรียนรู้ไปเรื่อยๆ และยังมีความฝันที่ยังไม่ได้ทำ นั่นคือ “ปอมอยากวาดรูปขาย อยากให้มีคนมาจ้างวาดรูป วาดด้วยมือคนอื่นๆ ยังไม่รู้ว่าปอมวาดภาพ ซึ่งจริงๆ แล้วมันคือความฝันของปอม ถ้าได้ทำชีวิตจะมีความสุข” ปอมในอายุ 34 ปีกล่าว

โลกของปอม

ถ้ามีโลกของตัวเอง 1 ใบ เธออยากให้โลกใบนั้น “เต็มไปด้วยอิสระ” เธอพูดไปจินตนาการไป “ทั้งในเรื่องความคิด คำพูด การเดินทาง ถ้าไปเที่ยวโดยไม่มีวีซ่าจะดีมาก ถ้าโทรหากันฟรีจะโอเคมาก”

ถึงโลกใบนั้นของเธอยังไม่เกิดขึ้นจริง แต่เธอก็เดินทางเป็นว่าเล่นอย่าง 6 เดือนที่ผ่านมา เธอไปปาลาวัน (ฟิลิปปินส์) ลาว ฮ่องกง นิวยอร์ก และอีก 2 เดือนข้างหน้าเธอจะไปล่องเรือยอชต์ที่โครเอเชีย ก่อนจะหยุดเที่ยวสักพักช่วงเดือน ก.ย.-ต.ค. ที่จะมีงานเข้ามามากและเราก็จะได้เห็นผลงานเจ๋งๆ ของเธอ