ความสวยงามของจิตอาสา มองในมุม ธีรพจน์ เมฆเอี่ยมนภา

โดย วันพรรษา อภิรัฐนานนท์ 

เรื่องของจิตอาสา คือเรื่องของความสวยงาม มองให้เห็นเป็นไปต่างๆ เป็นเรื่องที่ใครมองใครเห็น

 สำหรับ ธีรพจน์ เมฆเอี่ยมนภา ตัวจริงเสียงจริงของคนทำจิตอาสาคนหนึ่ง เรื่องราวต่อไปนี้ คือถ้อยคำของเจ้าตัว ที่อยากเล่าและแบ่งปัน

 ธีรพจน์ หรือ “ธี” หนุ่มร่างใหญ่ วัย 38 ปี ปัจจุบันทำงานส่งเสริมวิถีเกษตรอินทรีย์ชุมชน เล่าว่า ได้ยินคำว่าจิตอาสาครั้งแรกในปี 2553 ผ่านเสียงทางวิทยุจากอาจารย์ท่านหนึ่ง รู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก เป็นคำที่ฟังปุ๊บก็รู้สึกถึงความเอื้อเฟื้อแบ่งปัน ทำให้หลงรักคำคำนี้ได้ทันที

 หลังจากนั้น เลยลองค้นหาคำนี้ผ่านทางกูเกิล ทำให้ได้พบกับเว็บไซต์ volunteerspirit.org เลยลองสมัคร ไปสร้างห้องสมุด (บ้าน) ดิน ให้น้องๆ ที่โรงเรียนในอยุธยา ถือเป็นจิตอาสาเต็มตัวครั้งแรกในชีวิต

 ถัดมาอีกปีเกิดน้ำท่วมใหญ่ ได้ตระเวนช่วยน้องหมาน้องแมวในพื้นที่น้ำท่วม นำอาหารเข้าไปให้ นำออกมาให้เจ้าของบางส่วนถูกช่วยออกมาแล้วนำไปไว้ที่ศูนย์เฉพาะกิจชลบุรี

 “ผมพยายามหาเวลาทำงานจิตอาสาให้ได้เดือนละครั้ง โดยหากิจกรรมที่สนใจผ่านเว็บไซต์ เช่น ทำความสะอาดเรือนนอนบ้านเฟื่องฟ้า ซึ่งเป็นบ้านเด็กพิการซ้ำซ้อนที่ปากเกร็ด และเป็นพี่เลี้ยงอาสาทุกวันพฤหัสฯ”

 มีบางครั้งเป็นกรณีพิเศษ เหตุไฟไหม้ที่ป่าภูหลง จ.ชัยภูมิ หลังจากดับไฟได้ มีกิจกรรมฟื้นฟู "หยอดถั่วทั่วภู ฟื้นฟูป่าภูหลง" ถือเป็นการทำหน้าที่จิตอาสาระยะไกลที่สุด เพราะขึ้นไปถึงชัยภูมิ หากมิตรภาพและประสบการณ์ที่ได้คุ้มค่า ได้รู้จักคำสอนของหลวงพ่อคำเขียน ได้รู้จักเพื่อนรุ่นพี่ที่มีน้ำใจมากมาย

 “เป็นงานจิตอาสาที่ประทับใจมากๆ ครั้งหนึ่งในชีวิต”

 ล่าสุด ท้าทายตัวเองด้วยการสมัครโครงการ "พี่อาสาฟังน้อง" ของมูลนิธิยุวพัฒน์ โครงการดีๆ ที่อยากให้พี่ฟังน้อง ให้ความใกล้ชิด และประคับประคองน้องให้จบการศึกษาในระบบให้สูงที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ภารกิจซับซ้อนกว่างานจิตอาสาที่เคยทำมา หากก็มั่นใจว่าจะปฏิบัติภารกิจจิตอาสาครั้งนี้ได้ครบเทอม (ก.ย.-ธ.ค. 2560)

"เมื่อแรกเข้าใจว่า จิตอาสาหมายถึงการเสนอตัวช่วยเหลือผู้อื่นเมื่อมีเหตุวิกฤต ถึงวันนี้แค่การที่เราประสานขอตู้บริจาคมาไว้ในที่ทำงานเพื่อสนับสนุนมูลนิธิใดๆ การสนับสนุนผู้ถือศีลด้วยน้ำปานะ การบริจาคโลหิตทุก 3 เดือน เหล่านี้ล้วนเป็นเรื่องดีๆ ที่เกิดขึ้นด้วยจิตอาสา...เรื่องเล็กๆ ที่เราใส่ใจ

 "แรงบันดาลใจ เคยถามและทบทวนตัวเองด้วยคำถามนี้ นึกได้คือภาพติดตาตั้งแต่สมัยเด็ก บ้านเป็นตึกแถวติดถนนสี่พระยา ค่ำวันหนึ่งมีเสียงโครม มอเตอร์ไซค์ถูกชนสลบกลางถนน คู่กรณีหายวับ พ่อรีบเข้าไปดูอาการ พยายามโบกขอความช่วยเหลือ รอนานอาจหมายถึงชีวิต พ่อกระโดดขวางตุ๊กตุ๊กคันหนึ่ง คว้าข้อมือคนขับได้ก็ตะโกนขอร้องให้ช่วย

 "ในที่สุดพ่อก็อุ้มผู้บาดเจ็บขึ้นตุ๊กตุ๊กไปโรงพยาบาล สงสัยว่าทำไมพ่อต้องทุ่มเทขนาดนั้น ทั้งที่เรากับผู้บาดเจ็บก็ไม่รู้จักกัน ไม่ได้ถามพ่อหรือได้คำตอบ จำได้แต่ว่านั่งคิดและนั่งยิ้มอยู่คนเดียว ดีใจที่มีพ่อเป็นฮีโร่"

 ความทรงจำอีกหนึ่งอย่างของเขาคือ ภาพเพื่อนบ้านที่มักไปซื้อผักปลานำมาให้ บรรยากาศดีๆ เหล่านี้เกิดขึ้น เพราะในหนึ่งอาทิตย์มีไม่น้อยกว่าหนึ่งวันที่แม่จะทำเมนูเด็ดแล้วแบ่งให้เพื่อนบ้าน โดยมีธีเป็นเด็กส่งของ “ท่านทั้งสองไม่ได้สอนเป็นคำพูด แต่ทำให้เห็นว่า การแบ่งปันทำให้เราและคนรอบข้างมีความสุข ถ้าถามว่าแรงบันดาลใจเรื่องจิตอาสามาจากไหน ไม่ใช่ใครครับ พ่อแม่ผมเอง”