ความรัก ซอมบี้ และการสูญสลาย

โดย...มัลลิกา

เมื่ออายุเรามากขึ้น เราโตป็นผู้ใหญ่ มีวุฒิภาวะอารมณ์ที่มั่นคงขึ้น และความรักของเราจะมั่นคงเติบโตขึ้น (อันนี้ไม่เกี่ยวละ) แต่มุมมองของเราที่มีต่อ “ความรัก” จะ “เปลี่ยน” ไป

หากใครเคยอ่านหนังสือนิยายภาพ ชื่อ “รักเปื่อย” ฉบับพิมพ์ครั้งแรก เมื่อ 9 ปีที่แล้ว ในปีนี้เขานำเนื้อหาแบบเดิมนั้นละมาตีพิมพ์ใหม่ รูปเล่มปกไฉไลกว่าเดิม สีสันครบตามภาพเขียนจากต้นฉบับ และถ้าได้หยิบอ่านอีกครั้ง มุมมองต่อเรื่องความรักของ สมบัติ อ้อม อรัญญา จะยังเหมือนเดิมไหม

ในส่วนของนักเขียนเอง “คงเดช จาตุรันต์รัศมี” ผู้สร้างตัวละครเหล่านี้ ยังมีการเปลี่ยนแปลงในฉบับใหม่ จัดพิมพ์โดยสำนักพิมพ์ Geek Book จึงเพิ่มตอนพิเศษ เป็นเรื่องของอ้อม ในอีก 9 ปีต่อมา

“ในวาระที่ได้พิมพ์ใหม่ถือโอกาสนี้บันทึกบางอย่างที่เปลี่ยนแปลงขึ้นในความคิดของเรา และยังมีตัวละครหนึ่งที่มีชีวิตอยู่ มันสามารถถ่ายทอดความรู้สึกเมื่อเวลาผ่านไป 9 ปี ที่เรามองเห็นกับความรัก

“ตัวผมเองก็แก่ขึ้นนะ ตอนนี้ 45 อ้อมเองก็แก่ขึ้นเหมือนกัน เมื่อก่อนวัยเขาสนใจแต่ตัวเอง สนใจความสวยงาม ไม่เข้าใจว่าความรักคืออะไร พอผ่านไป 9 ปี ก็ค้นพบว่า มีความเศร้าสร้อยบางอย่างของการมีความรัก และการไม่คงอยู่ ทั้งรูปลักษณ์ และความรัก

“ตัวเราเองก็อยากพูดมุมมองบางอย่างออกมา แม้แต่ความรักแท้มันก็อาจสูญสลายได้ รักที่เป็นอมตะอย่างโรมิโอกับจูเลียต มันก็ดูเป็นความรักอมตะที่ขี้โกงไหม เพราะเขาตายไปพร้อมกับความรัก อย่างคนแต่งงานไปนานๆ ก็อาจจะเบื่อ กลายเป็นความผูกพัน ความสิเน่หาอาจไม่คงอยู่เท่าตอนแรก ซึ่งแต่ละคู่ก็มีเงื่อนไข”

นิยายภาพเล่มนี้ ตั้งคำถามกับเรื่องรูปกายภายนอกกับความรู้สึก ในคราแรกคงเดชคิดพลอตเพื่อสร้างเป็นหนังผี แต่ด้วยการสร้างตัวละครเอกเป็นซอมบี้ และภาพที่วาดเป็นซีนๆ ไว้นั้นคงสู้งบประมาณซีจีไม่ไหว จึงพับโครงการ แล้วนำมาเล่าในพื้นที่ใหม่

“การเล่าเรื่องผมคิดว่ามันเป็นหนังสือเล่มแรก ผมจึงลองวางโครงสร้างที่ค่อนข้างฟรี มีฟิกซ์แบบหน้าเดียวจบก็มี ผมว่าหนังสือ เสพด้วยการอ่าน จึงมีพื้นที่เปิดกว้างอีกหลายแบบให้เราทดลองโน้นนี่

เอาเข้าจริงๆ ผมรู้สึกว่าทำไปตามสัญชาตญาณในตัวเรา เพราะเราเป็นคนเล่าเรื่องในหลายฟอร์แมต เขียนเพลง เขียนบทหนัง พอทำหนังสือผมวางแชปเตอร์จะเล่าด้วยภาพยังไง เล่าด้วยตัวหนังสือยังไง เหมือนทำหนังฉากนี้เลือกให้ภาพอธิบาย หรือใช้คำพูดเหมือนให้ตัวละครอธิบาย”แม้ผ่านมา 9 ปี แต่เรื่องความรักยังคลาสสิก “ในพลอตมันมีความน้ำเน่า เพราะมนุษย์เราไม่เคยไปไหน วนเวียนอยู่กับความรู้สึกแบบนี้ หนังสือตั้งคำถามเกี่ยวกับการสูญสลายภายนอก ภายใน ความรู้สึก ความรัก ร่างกาย จุดนี้มันยิ่งรุนแรง เพราะยุคนี้เป็นการหลงใหลในเรือนร่างตัวเอง บ้าผิวขาว แล้วทุกวันนี้มีเครื่องมือในการดัดแปลงตัวเอง อย่างฟิลเตอร์ แอพพลิเคชั่น ศัลยกรรม

“ทุกคนก็รู้ ไม่มีใครอยู่เป็นอมตะ ต้องเน่าเปื่อย เหี่ยวย่นไป ขณะเดียวกันเรื่องภายในที่เราควรจะให้คุณค่ากลับถูกมองข้าม เกิดจากไอเดียเหล่านี้ ถ้าตัวละครมันกำลังเคาต์ดาวน์ตัวเอง มันจะเน่าไปเรื่อย มันต้องซ่อมแซมตัวเองตลอดเวลาเพื่อที่จะได้รัก ผมเลยนึกถึงซอมบี้

“สมบัติรักหลงอ้อมหมดหัวใจ เอาเข้าจริงสมบัติก็หมกมุ่นกับตัวเอง ไม่ต่างจากอ้อมที่หลงรูปลักษณ์ตัวเอง เอาเข้าจริงๆ นะ คนที่เหมือนไม่มีค่ากับใคร ก็มีค่ากับใครคนอื่นอยู่ ในที่สุดอยากบอกว่า ตระหนักถึงคุณค่าของตัวเองหน่อย”

เรื่องเล่าง่ายๆ ว่าด้วยเรื่องการแอบรัก หลงรัก ได้รัก ที่ดูเหมือนจะทำให้หัวใจสูบฉีดเต้นแรง หากแต่มันก็บีบเค้นหัวใจให้หยุดเต้นได้ ทว่านัยที่อยู่ในนิยายภาพ รักเปื่อย ให้แง่งามของชีวิตที่มากกว่าความรัก