การฟื้นฟูจิตวิญญาณ ชาวการบินไทย

โดย...พระอาจารย์อารยะวังโส

เจริญพรสาธุชนผู้มีศรัทธาในพระพุทธศาสนา เมื่อวันพุธที่ผ่านมา อาตมาได้รับนิมนต์ไปแสดงธรรมที่สำนักงานใหญ่การบินไทยฯ โดยมี คุณจรัมพร โชติกเสถียร ดีดีการบินไทย และคุณณรงค์ชัย ว่องธนะวิโมกษ์ รองกรรมการผู้อำนวยการใหญ่ พร้อมคณะพนักงานการบินไทย ได้เข้าร่วมรับฟังในหัวข้อ “การฟื้นฟูจิตวิญญาณชาวการบินไทย”

จากพระพุทธภาษิตที่ว่า...เราไม่เล็งเห็นธรรมอื่นแม้สักอย่างหนึ่งที่บุคคลอบรมแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อประโยชน์อันใหญ่หลวง เหมือนจิต ...จึงเป็นแนวทางบรรยายธรรมโดยสรุปในวันนั้นว่า...

การดำเนินชีวิตที่จิตวิญญาณมีการพัฒนายกขึ้นสู่ระดับความเป็นสัตว์มีสติปัญญา เพื่อการขับเคลื่อนไปอย่างมีสติ... ก้าวย่างไปบนโลกอย่างมีธรรม ก้าวย่างไปบนเส้นทางธรรมอย่างไม่ติดโลก ไม่เป็นทาสโลก... เพื่อชีวิตที่มีจิตวิญญาณสมบูรณ์ จึงต้องมีสติ ที่สามารถสร้างความตระหนักรู้ในภาวะที่เป็นไปตามนิยามที่ปรากฏมีอยู่ในธรรมชาติ เพื่อการเข้าใจในชีวิตที่มีมิติลุ่มลึกเกินกว่าการคิดนึกรู้เห็นโดยทั่วไป... เป็นภาวะที่เหนือธรรมชาติ เพื่อการจัดความสัมพันธ์ระหว่างจิตวิญญาณกับภาวะธรรมทั้งหลาย ให้เป็นไปอย่างมีดุลยภาพ

ดุลยภาพของชีวิต คือ จิตใจที่มีดุลยธรรม ซึ่งเกิดจากการอบรมจิตวิญญาณให้เข้าถึงพรหมวิหารธรรมครบ ๔ ด้าน อันเป็นไปเพื่อการบริหารตน... จนรู้สึกได้ว่าตนเองเข้าถึงคุณค่าของชีวิตที่แท้จริง ด้วยการทำชีวิตตนให้มีในพรหมวิหารธรรม

เมื่อธรรมบริหารจิต จนจิตวิญญาณมีศักยภาพบริหารธรรมได้ การพัฒนาตนให้เข้าถึงอำนาจคุณธรรมก็ย่อมเป็นไปได้... เพื่อเป็นหลักประกันการยอมรับนับถือของคน... ด้วยอำนาจคุณความดีสามารถควบคุมทุกสิ่งทุกอย่างได้ ผู้มีอำนาจธรรมย่อมได้รับการยอมรับ และไม่มีอำนาจใดยิ่งกว่าอำนาจคุณความดีที่มีธรรม ที่เกิดขึ้นได้ด้วยการพัฒนาตนให้ถึงธรรม น้อมนำธรรมมาพัฒนาจิตตน จนเกิดคุณธรรมขึ้น... ให้เชื่อมั่นในพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ และยอมรับว่าชีวิตของตนมีความสามารถที่จะเข้าถึงอำนาจธรรมที่วิเศษได้ด้วย... วิริยะ สติ ปัญญา ที่รองรับด้วยจิตตั้งมั่น (สมาธิ) จึงสามารถก่อเกิดองค์ธรรมแห่งปัญญาขึ้นในจิตวิญญาณได้อย่างมีประสิทธิภาพ ปรากฏพลังธรรมขึ้นในชีวิต ให้จิตวิญญาณสามารถใช้งานอำนาจธรรมดังกล่าวเพื่อมุ่งสู่จุดหมายปลายทาง... ก้าวย่างไปสู่ความสำเร็จตามความมุ่งหวังได้สำเร็จ... การยอมรับว่าชีวิตมีคุณค่า... และมีคุณความดีอยู่ในการดำรงชีวิตก็ย่อมเกิดขึ้น อันจะนำไปสู่การได้รับความรักและได้รับแรงสนับสนุนจากทั้งภายนอกและภายใน ด้วยการดำเนินชีวิตอย่างมีสัมมาปฏิบัติ ด้วยจิตวิญญาณที่มีสัมมาทิฏฐิ...ตามธรรมวิถี!

ภาวะธรรมที่ประกอบจิตวิญญาณตามที่กล่าว ย่อมสร้างสรรค์ชีวิตให้มีปีติ สุข ที่ทำให้จิตนั้นมีความแน่วแน่ลงไปในความพึงใจอย่างมีจุดมุ่งหมาย จนเกิดความตั้งมั่นของจิต ไม่ใช้ชีวิตอย่างซัดส่ายไปตามกระแสแห่งอารมณ์ ไหลละล่องไปตามคลื่นเพลงแห่งมาร ความเพียรสร้างสรรค์ชีวิตด้วยจิตที่จดจ่อแนบแน่น เกิดสติปัญญา รู้จักใคร่ครวญพิจารณาในเรื่องนั้นๆ ที่สัมพันธ์อยู่กับชีวิตก็จักเกิดขึ้น นั่นคือบทธรรมแห่งการบริหารงานเพื่อชีวิต โดยมีจิตใจที่รักงาน... รักบุคคล... รักองค์กรและสิ่งแวดล้อมนั้นๆ ...จนนำไปสู่การยอมรับซึ่งกันและกัน ก่อให้เกิดความรักสามัคคีขึ้นในหมู่คณะนั้นๆ...

การให้... การพูดจาด้วยคำจริงแท้ไพเราะสมานมิตร... การเอื้อเฟื้อประโยชน์แก่กัน... การไม่ทอดทิ้งกัน รู้จักร่วมทุกข์ร่วมสุขกัน กลายเป็นสายใยแห่งจิตวิญญาณที่ผูกพันให้เกิดความสมัครสมานกลมเกลียวกัน อันนำไปสู่ความร่วมมือเพื่อความเป็นชีวิตเดียวกัน ที่มีอุดมการณ์เหมือนกัน และเสมอกันด้วยข้อปฏิบัติ (ศีล) และความเห็น (ทิฏฐิ) จนก่อเกิด Service Mind ที่ประกอบด้วยพรหมวิหารธรรม อิทธิบาทธรรม และสังคหวัตถุธรรม สามารถสร้างจิตวิญญาณที่มีคุณภาพ ให้มีศักยภาพที่สามารถมุ่งสู่ความสำเร็จและความสุขในชีวิตหรือองค์กรนั้นๆ ตามเป้าหมายได้อย่างแน่นอน

เจริญพร